to shed, to spill, to pour out;
to flow, to fall, to drop;
to gush, to stream, to run;
to scatter, to disperse;
to winnow, to fan;
to precipitate;
— յորդաբուխ արտօսր, — իբրեւ զհեղեղ զարտասուս, to shed tears abundantly, in torrents;
— հողմոյ, to cast to or throw to the winds;
cf. Հոսիմ.
ῤύω, ἑκχέω effluo, effundo κατάγω deduco. Հեղուլ առատութեամբ. վայթել յորդութեամբ. բղխել, ի վայր իջուցանել զլոյծ իրս. վազցընել, թափել.
Ամպք հոսեցին զանձրեւ։ Հոսեաց որպէս զգետս զջուրս (ի վիմէ)։ Հոսեսցեն իբրեւ զհեղեղ զարտասուս. (Առակ. ՟Գ. 20։ Սղ. ՟Հ՟Է. 16։ Ողբ. ՟Բ. 18։)
Հոսել վտակս յաւէտախաղացս, կամ յորդաբուխ արտօսր. (Պիտ.։)
Զանձրեւն կենաց ... հոսեցեր ի յերկիր ծարաւուտ. (Շար.։)
Հոսել զզօրութիւն պատգամաց. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 6։)
Հոսեալ լինի եւ սաստիկ լուսոյ պայծառութիւն յերկնից ի յերկիր. (Իգն.։)
ՀՈՍԵԼ λικμάω ventilo, evacuo, dispergo. Հոսչաւ կամ հեծանոցաւ՝ հողմոյ տալ զկասեալ կամ զլոսեալ եւ զմանրեալ նիւթս. ցրել, ցրուել զոր ի՛նչ եւ է. ցնդել. ցանել. սրսկել. երնել.
Ցրուեցից զձեզ ընդ ամենայն ազգս, զոր օրինակ հոսի հոսչաւ։ Իբրեւ զփոշի հոսեալ ի կալոյ։ Իբրեւ զունգ յարդի հոսեալ յերեսաց հողմոյ։ Հոսեսցէ զնոսա յայնկոյս գետոյն։ Հոսեցից զնոսա ընդ գաւառս։ Մանրեսցէ եւ հոսեսցէ զամենայն թագաւորութիւնս։ Զչորրորդ մասն հոսեսցես հողմոյ։ Որպէս փոշի՝ զոր հոսէ հողմ ի վերայ երեսաց երկրի.եւ այլն։
ՀՈՍԵԼ. κρημνίζω, κατακρημνίζω praecipito βάλλω mitto, ejicio. Վերուստ ի վայր ցնդել, գահավիժել. զընկենուլ. թօթափել. կործանել. թափել. վար ձգել, նետել.
Զմանկունսն ի պարսպաց անտի ի վայր հոսեցին։ Զանձն ի բարձուէ ընդ պարիսպն հոսել։ Հոսել վիրգս մեծամեծս. (՟Բ. Մակ. ՟Զ. 10։ ՟Ժ՟Դ. 43։ ՟Ա. 16։)
Հոսէր ընկենոյր բարդս բարդս ի մէջ զօրացն։ Զաշտարակն վերուստ ի վայր փլուզեալ հոսեաց. (Ագաթ.։)
Արս եօթն եւ տասն նետիւք հարեալ՝ վերուստ ի վայր հոսեաց. միմեանց զկնի՝ իբր ի սաստիկ մրրկէ վաղահասուկ ի թզենեաց. (Խոր. ՟Գ. 40։)
Մի՛ զամենայն դժուարակիր բեռինս վարուց ի վերայ ամեհելոցն հոսեսցեն. (Մանդ. ՟Ը։)
ՀՈՍԵՄ եցի. չ. ՀՈՍԻՄ եցայ. ձ. ῤυέω, ἑπιχύομαι, καταφέρομαι fluo, infundor, deferor ἑμπηδάω insilio, irruo. Ծորիլ. բղխել. յորդել. իջանել. վայրաբերիլ. եւ Վերուստ ի վայր՝ ի վերայ յարձակիլ. գրոհ տալ. անկանիլ. վազել, թափիլ.
Հոսեաց առժամայն արիւն եւ ջուր ի կողից պատկերին. (Ճ. ՟Բ.։)
Յորմէ հոսեաց անձրեւն կենաց. (Շար.։)
Բովանդակ աղիտիցն առիթ ի մերս հեղեղաբար հոսեաց գաւառ. (Պիտ.։)
Հարկանէր զվէմն, եւ հոսէին ջուրք։ Ջուրն հոսէր յաջմէ կողմանէ։ Արիւնն գունդագունդ արտաքս հոսէր։ Իբրեւ զջուր հոսեալ ընդ զառ ի վայր.եւ այլն։
Վասն որ յերազս հոսին (գիջութեամբ). (Նախ. ղեւտ.։)
Ի քնոյ թուլացեալք հոսիցին։ Հոսիցի ի քուն. (Կանոն.։)
Ընդ քեզ եւ զօրք վերին հոսին, մինչ զի թափուր մնալ երկին. (Յիսուս որդի.։)
Բազմութիւնն ի միմեանց վերայ կուտեալք ի ներքս հոսէին. (Ճ. ՟Ա.։)
Յանդգնաբար յապաշխարութեան հոսելով վտանգս. (Յհ. իմ. ատ.։)
Հոգին սուրբ ի վերայ ամենայն հաւատացելոցն հոսեցաւ. (Կոչ. ՟Գ։)
Հրացայտ ցոլմունք ի վայր հոսեալ. (Յհ. կթ.։)
Իբրեւ զհուր հոսեցաւ. (Մանդ. ՟Բ.)
Բազում մարդիկ ի վայր հոսեցին. (Եղիշ. խրատ.։)
Որ ոչ թողեր հոսել վիմին՝ ի խոր մեղաց անդնդային։ Զոր պահեցեր ի հոսելոյ, եւ կանգնեցեր ի գլորելոյ. (Յիսուս որդի.։ Շար.։)
Ոչ ի բարձրութեանն կայից հոսեցան։ Եթէ ի շարս գումարտակին՝ յորմէ հոսեցայ. (Նար. ՟Ժ՟Ա. ՟Ի՟Դ։)
Հոսեցան յովնաթան, եւ որ ընդ նմա էին, ի դարէ անտի. (՟Ա. Մակ. ՟Թ. 48։)